Twee brandrode runderen van Geert Kobus. Foto: PR

Twee brandrode runderen van Geert Kobus. Foto: PR

‘Dieprode kleur kenmerk van brandrood rund’

Landbouw Aalten

Vereniging probeert zeldzaam Nederlands ras in stand te houden

Door Karin Stronks

BARLO - “Mijn collega’s geloofden niet dat ik voor het werk eerst in de wei onze koe moet melken…” Aan het woord is Geert Kobus, voorzitter van de vereniging Het Brandrode Rund.

Geert Kobus is eigenaar van twee koeien van het Nederlandse ras het brandrode rund. Ze zijn dieprood van kleur en hebben een witte vlek op de kop, de hoorns ontbreken niet. De dieren zijn niet heel groot, zo’n 1.35 meter schofthoogte. Het zijn erg rustige koeien. “Ik had een stukje grond over en wilde voor de hobby koeien laten grazen. Het brandrode rund leek me een geschikt ras. De dieren kunnen zomer en winter buiten blijven en leven sober. Deze koeien worden vanwege het rustige, zachte karakter vaak op zorgboerderijen gehouden. Ook worden de brandrode runderen wel ingezet om te grazen in natuurgebieden”, legt Kobus uit. 

Melken
Beide koeien hebben een kalf gekregen, maar één werd dood geboren. “Ik ben toen begonnen met melken, gewoon hier in de wei. Mijn vrouw Marieke heeft er altijd van gedroomd om koeienmelk te verwerken. Ze maakt dagelijks kaas, boter, yoghurt en camembert. Vrijwel meteen na het melken begint ze ermee, dan is de temperatuur van de melk nog goed. Onze koe geeft zo’n vijftien liter melk per dag. Alles wordt gebruikt, als we melk overhouden brengen we het naar mijn broer die het aan zijn kalveren geeft.” Grijnzend vervolgt Geert: “Toen ik mijn collega’s vertelde dat ik een koe met de hand moet melken voordat ik naar het werk ga geloofden ze het eerst niet!”
Sinds een paar maanden is Geert voorzitter van de vereniging Het Brandrode Rund. Het is een landelijke vereniging. Elke maand wordt er vergaderd, op locatie. “We nemen dan meteen een kijkje bij de koeien!” Het bestuur bestaat uit vijf personen. “Ons primaire doel is het brandrode rund in stand houden en het ras te verbeteren. Het ras is zeldzaam, er zijn nog 1121 dieren in Nederland. Omdat de populatie zo klein is is de kans op inteelt groot. Daar ligt voor ons best een uitdaging.”
Er zijn enkele agrariërs die beroepsmatig brandrode runderen houden. “Eén van onze leden heeft vijftig tot zestig brandrode runderen, dat is een melkveebedrijf. Maar de meeste leden zijn hobbyisten. Onze secretaris woont op Texel, zij heeft 25 tot 30 runderen.”

Witte col
De keurmeesters van de vereniging bepalen of een koe of stier aan de kenmerken van het ras voldoet. “Bijvoorbeeld dat alle vier poten een witte col moeten hebben, een complete witte cirkel om de hele poot heen. Wij hebben een stier die niet is goedgekeurd maar onze koeien zijn dat wel. De kalveren worden pas gekeurd als ze twee jaar oud zijn, geheel volgroeid dus.”
Geert heeft in Barlo een collega gevonden, Ook Wim Luiten is begonnen met het houden van brandrode runderen. “Hij heeft vier vaarzen, er lopen inmiddels drie kalfjes bij. Een van de vaarzen moet nog afkalven. Er zijn wel meer hobbyisten in de buurt, in Gendringen, Breedenbroek en Lichtenvoorde. Het brandrode rund is een prachtig Nederlands ras, de moeite waard om ons voor in te spannen.”

Geert Kobus melkt buiten met de hand. Foto: PR
Geert Kobus met een emmer melk bij zijn brandrood rund. Foto: PR
Kaas gemaakt van melk van brandrood rund. Foto: PR

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant