Heel Baak breit, haakt en quilt voor Suriname

BAAK – “Elke techniek is goed. Breien, haken of patchwork. Het kan allemaal. Ook het materiaal maakt niet uit. Het hoeft niet perse van katoen te zijn, het mag ook synthetisch zijn. Het is voor de bekleding van het bed, de kinderen hoeven er niet onder te liggen”, legt Trees Schut uit. Zij heeft het Spreienproject Suriname naar het Breicafé in Baak gehaald.

Door Alice Rouwhorst

Handwerken voor een goed doel
Het Breicafé Baak draait al meerdere jaren. Elke derde zaterdag van de maand, met uitzondering van de zomermaanden, komen vrouwen (mannen zijn zeker welkom) van twee tot vier uur bij elkaar om samen te handwerken. Onder genot van een kop koffie of thee met iets lekkers erbij wordt naast de handwerkklus gezellig gepraat over de meest uiteenlopende onderwerpen. “We leren steeds van elkaar. De één kent die steek, de ander beheerst die techniek. Dat is zó leuk! Het elkaar ontmoeten is natuurlijk ook een belangrijk onderdeel van het Breicafé. Het samen voor een goed doel handwerken maakt het nóg leuker. Zo hebben we al eens babysokjes gebreid en mutsen gemaakt voor vrouwelijke kankerpatiënten. Toen was de animo groot. Mede door corona en het ontbreken van een goed doel liep het aantal bezoekers de laatste tijd wat terug. Het vinden van een nieuw doel was daarom nodig. Bij een verjaardagsvisite besprak ik het met mijn schoonzus. Zij attendeerde mij op het spreienproject voor Suriname. Ik stelde het in de appgroep van het Breicafé voor en het enthousiasme was direct groot. Ik legde contact met de initiatiefnemers en sinds september 2022 werken we fanatiek aan kleurrijke spreien voor kindertehuizen in Suriname. Vier spreien zijn al overzees naar het goede doel, acht spreien liggen al weer klaar om verscheept te worden.”

Spreienproject Suriname
Ed en Margo Molenaar uit Lichtenvoorde waren in 2018 drie maanden in Suriname waar ze bij vrienden verbleven. Deze tijd wilden ze zinvol besteden. Ze kwamen in contact met de Mr. Huber Stichting. Deze stichting beheert in Paramaribo de Hubstinaschool, een dagopvang van meervoudig gehandicapte kinderen én een woongroep in Tamanredjo waar acht meervoudig gehandicapte (half)wezen wonen en verzorgd worden. Ze dachten dat de achtergrond van Ed als fysiotherapeut daar goed van pas zou komen, maar dat bleek niet het geval. Klussen waren er echter genoeg. Het huis was oud en niet aangepast aan de behoeften van de bewoners. Ed timmerde samen met zijn vriend onder andere een oprit voor de rolstoelgebruikers en repareerde een kapotte wasmachine. Margo deed andere activiteiten met de bewoners, zoals samen zingen, fietsen met de bakfiets en wandelen met rolstoelers. In de twee slaapkamers stonden oude stapelbedden met onderlakens die waren gemaakt van oude KLM dekens. Alles zag er schamel en verlopen uit. Dat bracht Margo op het idee om kleurrijke spreien te gaan haken om de boel wat op te fleuren. Ze vroeg enkele vriendinnen mee te doen, die direct ‘ja’ zeiden. Het spreienproject was geboren.

Een eigen plek
Het jaar erop namen Margo en Ed acht kleurrijke spreien mee, die een wereld van verschil maakten in het tehuis. Waar eerst alle bedden hetzelfde oogden, herkenden de kinderen nu hun bed door het eigen, unieke sprei. Dit motiveerde hen om door te gaan met dit project. Inmiddels hebben ze contact met meerdere kindertehuizen in Suriname via de Stichting CaritaSu. In al deze tehuizen staan natuurlijk ook bedden, die Margo en Ed graag allemaal van een sprei willen voorzien. Naast het feit dat de slaapzaal er gezelliger door oogt, wordt de slaapplek een eigen domein door het toedekken van het bed met een uniek sprei. Het bed is namelijk het enige plekje dat een kind in het tehuis voor zichzelf heeft. Met een eigen sprei op het bed, ieder sprei is anders, wordt het in één keer een herkenbaar eigen stekkie. Een plek waar ze heel trots op zijn.

Meerjarenproject
De spreien worden, als er ruimte over is, kosteloos met een containerschip vanuit Nederland naar Suriname vervoerd. In de afgelopen jaren zijn al zo’n 140 spreien afgeleverd in vier verschillende tehuizen. Maar met dit aantal zijn nog niet alle bedden voorzien. Het einde van het project is nog niet in zicht en komt ook (nog) niet in zicht. Want zodra de kinderen het kindertehuis verlaten, omdat ze naar huis of naar familie kunnen of omdat ze zelfstandig gaan wonen, nemen ze hun eigen sprei mee. Dat lege bed moet weer voorzien worden van een nieuw sprei. Breicafé Baak is voorlopig nog niet werkloos.

Alleen of samen werken aan een sprei
De vrouwen van het Breicafé Baak die meedoen aan het project, werken alleen of samen aan een sprei. “Het duurt best wel even voordat je een sprei van zo’n één meter twintig breed en twee meter lang gehaakt, gebreid of gequilt hebt. Daarom werken een aantal vrouwen samen aan een sprei. Dan heb je sneller het eindresultaat”, aldus Trees. Ze pakt een doos met daarin groenblauw gekleurde gehaakte vierkantjes. De spreien zijn namelijk opgebouwd uit vierkantjes van twintig bij twintig of veertig bij veertig centimeter. “Ik doe over één zo’n vierkantje van twintig bij twintig zo’n anderhalf uur. En ik ben best wel een snelle haakster. Dus je kunt wel uitrekenen dat er aardig wat tijd in één sprei gaat zitten.” Het benodigde materiaal voor de spreien verzorgen de handwerksters zelf, ze delen met elkaar of er kan gepakt worden uit de voorraadkast van het breicafé waar katoen en wol ligt. Aanvulling van de voorraad is altijd welkom en ook nieuwe deelnemers worden van harte uitgenodigd. “Het leuke van dit spreienproject is, dat we heel veel feedback van de initiatiefnemers krijgen. Zij houden ons via verschillende kanalen op de hoogte en sturen veel foto’s. Dat houdt het heel warm en zo blijven we enthousiast. Want het is zo mooi om te zien dat de kinderen in de verschillende tehuizen enorm in hun nopjes zijn met een sprei uit Nederland, in dit geval uit Baak.”