Heel het sportcafé loopt weg met Annie (69), nu gaat ze ervandoor

Annie Roelofsen stopt na 45 jaar achter de bar in het café van sporthal De Kamp

Door Luuk Stam

HENGELO – ‘Annieee! Annieee!’ Er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat Annie Roelofsen (69) haar naam hoort roepen als ze door Hengelo fietst of door de supermarkt loopt. Vaak gaat dat roepen gepaard met uitbundig zwaaien en niet zelden is het enthousiasme in woord en gebaar afkomstig van een veel jongere dorpsgenoot. “Ik krijg ook vaak de vraag van: ‘Hoe kan het toch dat je zóveel mensen kent en dat ze jou allemaal kennen?’”, vertelt Roelofsen. “Dan zeg ik: nou, omdat ik al jaren in het café in de sporthal werk!”

Al 45 jaar om precies te zijn. Sinds de opening van de Hengelose sporthal De Kamp in 1978 is Annie Roelofsen hier actief in het café. In september wordt ze 70 jaar, een mooi moment om te stoppen, vindt ze. “Niet dat ik een hekel aan het werk heb, hoor!”, haast ze zich te zeggen. “Helemaal niet. Maar een keer is het mooi geweest. 45 jaar, wie doet mij dat na? In de wintermaanden met het stratenvolleybal loop ik hier met dienbladen vol rond, hoe druk het ook is. Ik vind het mooi werk. En ik kan nog een heleboel aan, dacht ik zo.”

Horecarevaring
Dat kan Betsie Beulink – zij was hier twintig jaar lang de uitbaatster, sinds drie jaar is dat haar zoon Bas ten Barge – alleen maar bevestigen. “Annie doet niet onder voor wie dan ook”, stelt zij. De nu afzwaaiende Roelofsen kan dan ook leunen op 52 jaar horecaervaring. Ze werkte in het verleden bij meerdere horecabedrijven in de omgeving, ook bij de Hengelose discotheek Concordia, de zaak van Hendrik en Gerda Boerman. Die zagen in 1978 bij de komst van een café in de sporthal concurrentie opdoemen en besloten dat café in eigen beheer te nemen. Hun schoonzoon Johan van Dijk werd hier eigenaar. 

Hij vroeg Annie Roelofsen of zij hem een avond kon komen helpen. De Hengelose woonde met haar man Jan destijds nog aan Het Karspel, vlakbij de sporthal. Het bleef niet bij één avond, want Roelofsen ging hier nooit meer weg. Ook niet toen in 2002 Toon ten Barge en zijn toenmalige vrouw Betsie hier de zaak gingen runnen. “Toen dacht ik: nu is het werken in de sporthal voor mij gebeurd”, blikt Roelofsen terug. “Maar Toon en Betsie kwamen naar mij toe en vroegen: ‘Jij werkt altijd al in de sporthal, zou je niet ook bij ons willen komen?’”

Nöhlen en drammen
Volleyballers, handballers, badmintonners, voetballers, ze schoven door de jaren heen allemaal graag aan in het café als Annie en Betsie hier achter de bar stonden. En de dames zelf hadden vaak ook de grootste schik. “Als ik moest werken en ik liep hier de trap op, dan kon Betsie al horen dat ik eraan kwam”, vertelt Roelofsen. “Al die jongens: ‘Annieee! Annieee!’ Vooral tussen mij en die jongens was het altijd nöhlen en drammen over en weer. Dat vond ik alleen maar mooi, daar ging ik gewoon tegenin! We maakten overal een geintje van.”

De allermooiste herinnering van 45 jaar sportcafé? “Dat was een enorm drukke avond met het stratenvolleybal, samen met Betsie”, vertelt Roelofsen. “Oh, ik weet direct welke avond je bedoelt!”, zegt Beulink. “Toen was het zó druk. We stonden daar achter de bar te roepen: bier! Wijn! IJs! We liepen elkaar zowat omver. Er vielen nog een paar flessen wijn op de grond. Het was niet te doen. Op een gegeven moment zeg ik tegen Annie: ‘Ze wachten allemaal maar even, wij gaan er eerst zelf eentje drinken.’ Nou, dat hebben we gedaan. Op dat moment was het eerder een vervelende avond, maar achteraf hebben we er zo om kunnen lachen.” 

In al die jaren ging Roelofsen hier nooit met tegenzin naartoe. Haar vertrek is het einde van een tijdperk. “Ik ga Annie wel missen, we hebben het altijd heel fijn met elkaar gehad”, zegt Beulink. En de hoofdrolspeelster zelf? Gaat zij al die gezelligheid hier missen? “Misschien wel, maar daar moet je je overheen zetten”, klinkt het. “Ik ga me zeker niet vervelen, ik ben altijd bezig.” Onder meer nog als kelnerin in dorpshuis De Horst in Keijenborg en als vrijwilligster op het zwembad in Hengelo. Maar Annie Roelofsen gaat nu ook vooral genieten van de vrije tijd. Het boek ‘sportcafé’ gaat voor haar dicht. Een keer is het mooi geweest.