‘Nog vijf jaar erbij zou wel heel erg mooi zijn’

Herman en Ann Garritsen 7 juni 65 jaar getrouwd

Door Mirjam Rensink

ZELHEM – Herman Garritsen en Ann Aalten ontmoetten elkaar tijdens een avondje uit. Ann was een vriendin van de zus van Hermen en zo begon hun leventje samen. Nu meer dan 65 jaar later zijn ze nog steeds gelukkig. Ze wonen al twintig jaar in een appartement aan de Beatrixstraat in Zelhem.

“Ik zei vanochtend tegen hem, nog vijf jaar erbij zou wel heel erg mooi zijn”, zegt Ann Garritsen. “En we hebben natuurlijk even geknuffeld”, voegt Herman toe. “We weten dat het goed zit met ons samen, daar hoef je dan ook niet veel woorden voor te gebruiken.”

In het gezellige appartement staan kaarten en bloemen en Ann serveert een groot stuk taart. “Het is een hele mooie dag, we krijgen heel veel telefoontjes, appjes, kaarten, een brief van de commissaris van de Koning. Het fijnste was dat onze twee kleinzoons belden. We hebben heel lang met hen gesproken. Onze zoon en schoondochter zijn op vakantie. We gaan het met z’n allen vieren in juli. Wat we dan precies gaan doen weten we niet. Zij hebben alles geregeld, voor ons is het een verrassing. Toen we zestig jaar getrouwd waren hebben we het groots gevierd met veel mensen. Nu doen we het met een kleiner clubje.”

Ann zingt nog steeds graag bij Kunstgenot en tijdens de komende repetitie gaat ze ook zeker trakteren. Ann en Herman zijn dol op muziek. Terwijl Ann graag zingt, speelt Herman nog met veel plezier op het keyboard dat in het appartement staat. Samen luisteren ze ook graag naar muziek. En Herman fiets graag met de fietsclub van Welzijn Ouderen. “Helaas is daar de laatste tijd niks van gekomen omdat ik even in de lappenmand zat”, zegt Herman. Kortgeleden heeft hij een pacemaker gekregen, Ann vond hem in de badkamer en heeft er direct voor gezorgd dat er hulp voor hem kwam. Net als hij jaren geleden hulp voor haar inriep toen haar leven in gevaar was. “Zo hebben we elkaar beiden gered”, lacht Ann. Ze zijn bijna altijd samen, doen veel dingen samen. “Misschien zijn we wel eens te veel samen”, peinst Ann. “Maar zo zijn we en we genieten van elkaar, nog steeds.” Herman vult aan: “We zeggen elkaar altijd eerlijk waar het op staat.” “Maar wel liefdevol”, zegt Ann.

Ze hebben nooit spijt gehad dat ze in Zelhem zijn komen wonen. Ze komen woorden te kort om de mensen in het dorp te prijzen. Na ruim twintig jaar voelen de Utrechters zich ook Zelhemmers. “Het toeval wil dat we op de begraafplaats ontdekten dat mijn overgrootvader Garritsen hier begraven ligt”, zegt Herman. “Wij zijn dus teruggekeerd naar de plek waar hij ooit is geboren.”

Toen ze verkering kregen werkte Herman als kok op de kustvaart. Maar kort voor hun trouwen stopte hij daarmee en werd kok in een rusthuis in Zeist. Koken had hij geleerd tijdens zijn militaire dienst in Nieuw-Guinea. Op hun bruiloft kookte hij voor alle gasten. Niet veel later stopte hij als kok en ging werken bij de firma A.B. Dick, uitvinder en producent van stencilmachines en later offset-apparaten. Ann heeft veel verschillende banen gehad, van medewerker in kruidenierszaak tot ouderenverzorgster. Daarnaast was ze druk met haar eigen huishouden en de zorg voor hun gezin.

Ze woonden eerst in Utrecht en later in Nieuwegein, daar kregen ze ook een zoon, Ronald. In hun vrije tijd gingen ze naar Markelo waar ze een stacaravan hadden. Zoon Ronald verhuisde naar Bemmel. In 1997 verhuisden Ann en Herman naar Zelhem. Ze kozen voor Zelhem omdat het ongeveer tussen Bemmel en Markelo in lag. Maar ook vanwege de sfeer en de mentaliteit van de mensen. “Als je bijvoorbeeld de fietsclub neemt, daar is het altijd gezellig en alles is goed geregeld. Dat vind je over de IJssel niet. Nooit gezeur, altijd klaar staan voor elkaar. Prachtig”, zegt Herman. Als het hen gegeven wordt, hopen ze nog jaren zo samen te genieten van elkaar, hun leven in Zelhem en hun grote trots hun zoon, schoondochter en kleinzoons.