Puch en Kreidler als geheugensteuntjes

Bromfietsclub Beltrum bezoekt dagbesteding De Zonnewijzer

Door Eric Klop

HALLE-NIJMAN – “Zal ik je eens wat moois vertellen? Een tijdje geleden waren we bij een zorginstelling in Winterswijk. Een man van een jaar 80. Helemaal dement. Zag een Kreidler. ‘Daarmee heb ik mijn verloofde uit Leiden helemaal naar de Achterhoek gebracht’. Dat wist ie meteen weer.” Aan het woord is Vincent Nijhof, voorzitter en naar eigen zeggen aanjager van Bromfietsclub Beltrum. Vorige week woensdag reed een twintigtal leden van de club die bromfietsmodellen uit met name de jaren ’60 en ’70 een warm hart toedraagt naar Halle-Nijman.

De mannen bezochten er De Zonnewijzer, die dagbesteding biedt aan mensen met geheugenproblemen zoals dementie. Dat gebeurde op initiatief van Marga Klein Goldewijk, de zus van Vincent Nijhof. Zij werkt er een jaar of tien, maar staat nu op het punt om met pensioen te gaan. Toen zij hoorde van het enthousiasme dat de club van haar broer in Winterswijk teweeg bracht, vond zij dat ook de instelling in Halle-Nijman zich voor een bezoekje leende. “Onze cliënten hebben vroeger vaak op zo’n brommer gereden. Ze kunnen zich dat wellicht nog herinneren. Dingen van vroeger komen bij mensen met dementie soms nog naar boven. Kunnen ze erover praten. Dat is belangrijk!”

Daar komen ze aan. Zo’n twintig mannen op hun Kreidler, Zundapp, Puch, Tomos of Berini. Nadat de karretjes netjes op het plein voor de Zonnewijzer zijn opgesteld, verschijnen ook twee muzikanten ten tonele. Accordeonist Nico Ressing en trommelaar Jos Snijders zullen voor een extra vrolijke noot zorgen. Daarnaast kondigt Vincent Nijhof aan dat hij straks in de rol van Jantje Koopmans optreedt. Terug in de tijd, zo luidt het credo. Met muziekjes en vooral ook brommers van weleer. Direct al wordt duidelijk dat tal van cliënten van De Zonnewijzer hun enthousiasme niet onder stoelen en banken steken. Vol bewondering, én met herinneringen, nemen zij de bromfietsen in ogenschouw. “Daar is het ons om te doen”, zegt de voorzitter.

Vossenstaartje
Secretaris Bertus Krabbenborg heeft er op zijn werk bij een Twents autoleasebedrijf speciaal een dag voor gesnipperd. Zo’n activiteit laat hij niet aan zich voorbijgaan. Zijn broer Jos toont een zwarte Puch. Met hoog stuur en een vossenstaartje aan de bagagedrager waarop in vroeger tijden niet zelden een nieuwe verovering plaatsnam. Niet van Jos trouwens; in zijn jonge jaren had hij een witte. “Ik geniet als ik op zo’n ding rijdt. Hij kan een dikke 50 in het uur.”

Ondertussen kijkt Jack Bollaart zijn ogen uit. Eens per week bezoekt hij de dagbesteding bij de Zonnewijzer. “Dit is een leuk initiatief. Gezellig”, zegt de goedlachse cliënt die ooit een boomkwekerij had in Boskoop, maar na het overlijden van zijn vrouw naar de Achterhoek verhuisde. “Hier woont mijn dochter. En alleen is maar alleen.” Ooit reed Jack zelf rond op een bromfiets. “Ook een Puch, opgevoerd en wel. Ik heb er drie in de kreukels gereden”, herinnert hij zich lachend nog terdege.

Bromfietsclub Beltrum telt ruim tachtig leden, veelal mannen van eind vijftig, begin zestig jaar. Het ene lid heeft één brommer, de ander wel vijf of zelfs acht. Maar de liefde voor de modellen van toen staat altijd centraal. Maandelijks trekken ze er met hun gemotoriseerde tweewielers op uit voor een rit door de regio over zo’n 80, 90 kilometer. “Soms in twee groepen die ieder een andere kant op rijden”, vertelt secretaris Krabbenborg. “Halverwege kruisen we elkaars wegen en nuttigen dan samen een kopje koffie met appelgebak. We zijn best een hechte club!”

Jeugdsentiment
De muziek klinkt. De immer opgewekte Jack Bollaart waagt een dansje met Marga Klein Goldewijk. Ondertussen bespreekt Toine Doove uit Doetinchem met plaatsgenoot John Albers een van de keurig glimmende brommers. “Dit is jeugdsentiment”, verzucht hij. “Hier gaat mijn hart sneller van kloppen. Ik heb ooit op een Puch gereden. Daar bewaar ik mooie herinneringen aan… Ja, ik heb last van mijn geheugen. Daarom kom ik hier een keer in de week. Dat doet me goed. Hier moet niets, maar veel kan. Zoals dit gebeuren. Geweldig toch?”, wijst Doove naar de vrolijkheid en nostalgische uitstalling om hem heen. John Albers beaamt: “Ik heb dezelfde handicap, hoewel er cliënten zijn die er veel slechter aan toe zijn. Je moet er wat van maken. Daar draagt dit aan bij.”

Iemand blijkt jarig. Het muzikale duo zet ‘Lange zal ze leven’ in, afgesloten door, met z’n allen, ‘hiep hiep hoera’. “De jarige is 81 dus dat roepen we evenzoveel keer”, brengt accordeonist Nico de stemming tot een nieuw hoogtepunt. Een sfeer die al niet meer stuk kon door de karretjes van Bromfietsclub Beltrum. Bezoekers van De Zonnewijzer voelen zich weer even jong. Fantastisch! Om nooit te vergeten…