Afbeelding

Hertovering van de wereld

Oerend Smart

De laatste tijd valt me op dat mensen die sterk in verbinding staan met hun lichaam ‘als vanzelf’ ook spiritueel zijn. Alsof het contact met hun lichaam hen opnieuw de toegang verleent tot een bezield verband. Wat herwonnen zij precies uit lichaamsbewustzijn?

We leven in een ‘onttoverde wereld’ volgens socioloog Max Weber. Ons rationaal vernuft en de wetenschap stellen ons in staat de wereld te begrijpen en te beheersen. Een hogere macht is niet langer nodig om onze wereld zin te geven en is daarom naar het rijk der fabelen verwezen. Toch klinkt in het woord ‘onttovering’ ook een beetje heimwee door naar de betovering van vroeger tijden.

Herinneringen aan mijn eigen betoverde tijd voeren mij terug naar mijn kinderjaren. Turend naar de sterrenhemel voelde ik me onderdeel van een groter geheel. Bossen en bergen werden bewoond door wezens die ik kende uit verhalen en sprookjes. Pocahontas’ visie op het leven paste me als een handschoen: alles in de natuur is bezield en wij als mens zijn verbonden met alles wat ons omringt.

Ergens along the way worden we volwassen en verliezen we deze oerverbinding met de natuur die we ooit zo krachtig en vanzelfsprekend ervoeren. In retrospect doen we deze ervaringen af als ‘kinderlijk’ en ‘naïef’. Toch blijven we ergens - net als Weber - stiekem terugverlangen naar die verloren gewaande onschuld, naar die lichtheid van het bestaan, naar dat gelukzalig thuis voelen in de wereld.

Sommigen in mijn omgeving lijken ófwel dat bezielde verband nooit te hebben verloren, ófwel dit verband teruggevonden te hebben. Wat bindt hen? Dankbaarheid voor het leven, liefde voor natuur en medemens, mildheid in hun oordeel, leven in het moment, en een uitzonderlijke afstemming op hun lichaam. Hoewel ik geen van hen als kind heb gekend, kan ik me niet aan de indruk onttrekken kennis te maken met hun jonge zelf.

Eén van hen vertrouwde me toe dat het contact met haar lichaam de sleutel was. Een onveilige thuissituatie leerde haar te overleven in haar hoofd en haar lichaam te negeren. Diepe crises brachten haar tot reflectie en zelfstudie, waarin ze ontdekte dat de innerlijke wonden zich in haar lichaam hadden vastgezet als talloze verkrampingen. Na jaren in het rijk van het hoofd te hebben vertoefd kwam ze tot de conclusie: you can’t think your way out.

De weg naar heling kwam via haar lichaam tot stand. Na jaren van yoga, het trainen van lichaamsbewustzijn door krachttraining, koudwaterbaden, marathons en een Iron Man, lukte het om haar lichaam te ontpantseren en ernaar te leren luisteren. De groeiende connectie met haar eigen natuur ging hand in hand met een liefdevolle verbinding met alles om haar heen.

Kunnen we de betovering terugvinden in deze gerationaliseerde tijden? Noem me een hopeloze romanticus, maar ik zie haar terug in de mensen die realiseren dat lichaam en geest één zijn en de één niet over de ander laten heersen.

Sylvia Heijnen is oprichter van de Koppelkerk - vrijplaats voor kunst en cultuur in Bredevoort

Bijschrift - Credit