Doe mee, maak verschil

We zitten vast. En daar lig ik af en toe van wakker.

Het moet anders. Beter. En vaak minder. En daarbij kijken we al snel naar de ander die iets moet veranderen. Ik hou ervan om zelf in beweging te komen. Wat kan ik doen om de wereld een beetje mooier te maken? Waar heb ik zelf invloed op? En ik geloof dat iedereen verschil kan maken; veel kleine beetjes hebben samen grootse impact.

Maar ik krijg pijn in mijn buik, wanneer ik mensen die echt het verschil maken zich hoor afvragen of positief blijven nog wel zin heeft of niet meer weten hoe dat moet. Want er zijn op dit moment veel mensen in mijn omgeving die dag in dag uit zelf in beweging komen, stappen zetten om te veranderen en dan te maken krijgen met wet- en regelgeving waardoor transformeren vrijwel onmogelijk is of zinloos lijkt.

Zo lees ik bij boerin Ursula, die in een Natura2000-gebied bij Winterswijk woon, op Twittert: ‘Dus zoals ik het begrijp, we passen maatregelen toe om stikstof te verminderen. Buurman verderop net buiten aangewezen zone doet niks. Er blijkt alsnog te veel stikstof te zijn en dan kunnen wij alsnog opzouten en de buurman blijven? Of heb ik dat fout?’ Juist die onduidelijkheid maakt dat moedeloosheid op de loer ligt. Elke verandering die een verbetering lijkt, kan binnenkort zinloos blijken. 

Hetzelfde geldt voor Annerie. Een jonge boerin in Toldijk die de afgelopen jaren veel betekent heeft voor de Achterhoek door samenwerkingen op te zetten, zich hard te maken voor lokale verkoop van producten van de boerderij. Onlangs besloten Annerie en haar man Jeroen te stoppen met hun bedrijf en te verhuizen naar Frankrijk. Maar ook hier zit regelgeving in de weg. Hoe leuk hun boerderijtje bij Toldijk ook is, door de agrarische bestemming en de huidige tendens in de samenleving lijkt de verkoop muurvast te zitten: voor particulieren is het niet mogelijk met de agrarische bestemming en voor agrarisch ondernemers is het lastig om een hypotheek te krijgen en plannen te realiseren. Bestemmingsplanwijziging is een optie, maar ook deze week hoorde ik bij een ander project, dat dat maar zo anderhalf jaar kan duren.

En toch blijf ik erbij dat we mensen zoals Ursula en Annerie nodig hebben. Achterhoekers die geloven dat het anders kan en zelf in beweging komen om dat te realiseren. Juist door deze initiatieven lopen we misschien wel tegen de grenzen aan, maar is het ook steeds duidelijker waar iets moet veranderen. En hoe vaker we horen ‘Dit kan toch niet waar zijn?!’ hoe groter de kans dat er ook eindelijk iets gaat gebeuren.

Dus wil je zelf veranderen, heb je goede ideeën waar de Achterhoek en de wereld om je heen mooier van wordt, schroom dan niet om stappen te zetten. Je mag mij altijd bellen of mailen. Ik ken veel mensen die mee willen denken en doen. Samen zorgen wij voor hervorming. Stil zitten of afwachten is geen optie.

Ook op deze plek gaat er iets veranderen. Helaas is dit de laatste Oerend Smart-column. Maar vanaf volgend jaar komen we terug in een andere vorm, hopelijk beter. Er is één ding zeker in het leven: niets blijft hetzelfde. En dat biedt elke dag weer nieuwe kansen.

Linda Commandeur zorgt als katalysator in processen voor vertrouwen vanuit beweging