Oud-tekendocent Corrie Mik-Weernekers. Foto: Resie Overgoor
Oud-tekendocent Corrie Mik-Weernekers. Foto: Resie Overgoor

Corrie Mik: 20 jaar tekenles op de mavo in Dinxperlo

Onderwijs Dinxperlo

DINXPERLO - Sommige mensen behoeven geen introductie en Corrie Mik-Weernekers is zo’n persoon. Twintig jaar lang gaf Corrie tekenles, Engels en Nederlands op de Mavo “Irene”, dus vele oud-leerlingen zullen zich haar herinneren. Een terugblik op totaal 40 jaar lesgeven op lagere scholen en in het voortgezet onderwijs.

Corrie is geboren in Ruurlo en heeft in Doetinchem de Groen van Prinsterer kweekschool bezocht. De kweekschool (tegenwoordig pabo genoemd) duurde vier jaar. Met een extra jaar kon je de hoofdakte halen, waarmee je ook bevoegd was om in het voortgezet onderwijs te werken.

Drie dagen voor één examen
Corrie haalde ook de tekenakte. Daarvoor moest ze examen doen in Apeldoorn. Corrie: “Het examen duurde maar liefst drie dagen. Je had thuis al opdrachten gemaakt zodat je een behoorlijk portfolio kon laten zien. Ook ‘bordtekenen’ was een onderdeel van het examen. Ik moest een dwarsdoorsnede van een wortelstelsel tekenen.”
Voordat Corrie in Dinxperlo aan het werk ging, werkte ze zowel op de lagere school als in het voortgezet onderwijs. Lesgeven aan de wat ‘grotere’ kinderen vond ze toch fijner: “Je kunt toch wat meer aan ze kwijt en je kunt met elkaar praten over verschillende onderwerpen.”

Naar Dinxperlo
Inmiddels was Corrie met haar man Douwe naar Gendringen verhuisd. Hij werd daar directeur van de basisschool. Haar zus attendeerde haar in 1980 op een advertentie in de Trouw waarin ze in Dinxperlo een docent tekenen zochten. Het sollicitatiegesprek met onder andere meneer Klein herinnert ze zich nog: “Er waren nog twee sollicitanten, maar aangezien ik al twintig jaar ervaring had, viel de keuze op mij; daar was ik hartstikke blij mee. Ik kreeg van de leerlingen nog wel eens opmerkingen in de trant van ‘bij Huisman (haar voorgangster, red.) deden we het zo’, maar dat heb je in het begin altijd.”

Hoofdzakelijk mannen
Op de vraag hoe ze het vond om in een team te werken met hoofdzakelijk mannen antwoordt Corrie: “Prima! Voor het begin van het eerste uur, om acht uur, dronken we koffie in de keuken. Ik zie nog Jan Kip binnenkomen, altijd zijn bril schoonmakend. Zo had ieder z’n eigenaardigheden.”
Ook noemt Corrie de weekopeningen op maandagochtend in de aula: “Goed dat ze er waren, maar wel lastig om een goed thema/onderwerp te bedenken. Iedereen deed mee, dat vond ik mooi.”
Corrie werkte altijd ’s morgens. “Dat was nog in de tijd dat we op de dinsdag- en donderdagmiddag allemaal vrij waren. Mijn onlangs overleden oud-collega en vriend Fredy Schuurman was roostermaker. We waren verwend, want hij hield waar mogelijk rekening met ieders persoonlijke roosterwensen. Dat is mogelijk op een kleine school.”

Witte gympen
Op de vraag naar bijzondere schoolgebeurtenissen komen er een aantal herinneringen naar boven: “Met collega Hannie Jansen een dagje naar Parijs. ’s Nachts om twee uur weg om de volgende nacht om twee uur weer in Dinxperlo te arriveren.” Ook de zeilkampen in Broek in Waterland waren geweldig. Corrie: “We moesten na middernacht surveilleren en dan hoorde ik: ‘daar heb je Mik!’. Ze herkenden me aan m’n witte gympen in het donker. Trakteren in mijn lessen werd op een gegeven moment een soort van traditie. Eén leerling trakteerde op arretjescake. Ik waarschuwde de leerlingen daar niet teveel van te eten want dan word je misselijk. De volgende dag kwamen ze bij me om te vertellen dat ik gelijk had gekregen! Als de leerlingen al kauwgum kauwend binnenkwamen, vertelde ik hen dat ik het niet wilde zien. Altijd beter dan het kauwgum onder de bank plakken, bah!”

Niet mopperen
Op de vraag of ze nog een goed advies of motto heeft voor de huidige leerlingen, reageert ze meteen: “Positief naar je medemens kijken en niet mopperen op elkaar. Ook al heb je zelf niet zo’n zin of een slechte dag, treed je medemens open tegemoet.”
Corrie heeft precies 40 jaar in het onderwijs gewerkt, waarvan 20 jaar in Dinxperlo. Ze geniet nu al weer 20 jaar van haar pensioen, samen met haar man Douwe, in haar geboorteplaats Ruurlo. “Bij gezondheid en welzijn kom ik op 1 juni naar de reünie van Schaersvoorde, zeker weten!”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant