Afbeelding

Column Dichterbij: Peilloos verdriet

Opinie Aalten Dinxperlo

Syrië en Turkije zijn getroffen door zware aardbevingen. De schade is ongekend. Het gebied is groter dan Nederland, met meerdere grote steden waarin miljoenen mensen leven. En buiten de steden deels bergachtig platteland, waar ook veel mensen leven. Onder hen ook naar Turkije gevluchte Syriërs. De verwoestingen zijn enorm, het verdriet oneindig.
Onze gemeente kent al sinds de jaren zeventig een Turkse gemeenschap. Een flink aantal ‘gastarbeiders’ kwam hier werken in onze industrie. Ze zijn gesetteld in onze gemeenschap, hebben kinderen, kleinkinderen en misschien al achterkleinkinderen gekregen. Vooral na het begin van de burgeroorlog in Syrië in 2011 heeft ook een groot aantal Syrische vluchtelingen onderdak gevonden in Aalten. Hun komst was onvrijwillig, velen vluchtten voor hun veiligheid, lieten familieleden en bezittingen achter en zochten een onderkomen in een onbekend land. Ze zullen de hoop hebben gehad op een spoedige terugkeer, maar daar is weinig van terechtgekomen. Aan die gruwelijke burgeroorlog is nog steeds geen einde gekomen.
En dan nu die ramp. Het moet verschrikkelijk zijn om ver weg van familie en vrienden te zijn en zo weinig te kunnen doen. Heel wat van onze ruim 400 inwoners van Turkse en Syrische herkomst kennen mensen in het rampgebied. De Turkse gemeenschap hield een verkoopmiddag en het was hartverwarmend om te zien hoeveel Aaltenaren langskwamen om hun medeleven te betuigen. Het bracht ruim 10.000 euro op. De gemeente heeft daarnaast besloten om gevolg te geven aan de oproep van de Vereniging Nederlandse Gemeenten om een euro per inwoner te doneren aan Giro555. Dat is formeel geen taak van een gemeente en we hadden ook al vastgelegd om alleen bij rampen in Nederland te doneren, maar gezien de betrokkenheid van honderden Aaltenaren van Syrische en Turkse herkomst heeft de gemeente besloten om ook bij te dragen. Ik hoop dat velen van ons ook zelf een bijdrage leveren. Er is daar zoveel nodig. In mijn contacten met de Turkse gemeenschap merkte ik dat het al meeleven erg gewaardeerd wordt.
Op Valentijnsdag kwam daar het bericht bij dat een 16-jarige jongen uit Aalten in het ziekenhuis overleed aan de gevolgen van een verkeersongeval. Zo jong nog, een leven in de knop gebroken. Niet te vatten voor familie, vrienden, docenten en klasgenoten, voor wie wel eigenlijk? Troost bieden is te veel gevraagd, veel meer dan dichtbij de nabestaanden zijn kan je als medemens, als gemeenschap, niet doen. Maar dat is wel o zo waardevol en nodig. En op 15 februari, terwijl ik deze column schrijf, komt het bericht binnen dat een medewerker van de gemeente is overleden. Een geliefd mens, een gewaardeerde collega, pas 55 jaar. Ook hier weer is de verbijstering groot.
Het leven is voor velen van ons prachtig, we kunnen doen en laten wat we willen. We voelen ons vaak sterk en onkwetsbaar, maar wat is een mensenleven toch broos. Confronterend voor ieder van ons. Juist in die kwetsbaarheid, bij een sterfgeval of een ramp, hebben we elkaar nodig, kunnen we elkaar tot steun zijn. Een oproep aan ons allen dus, wees nabij en zorgzaam!

Anton Stapelkamp, burgemeester van de gemeente Aalten

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant