Afbeelding

Ziekenhuis en klimaat

Opinie Warnsveld

Buiten is het inmiddels donker, het historische centrum van Zutphen straalt kneuterigheid uit. Ik word daar altijd gelukkig van. Met z’n achten zitten we smakelijk te eten. Het is een mooie avond. Het gesprek gaat over het voortbestaan van een volwaardig ziekenhuis in Zutphen. Een emotioneel onderwerp, iedereen is erop tegen dat er afdelingen worden gesloten en patiënten moeten uitwijken naar omliggende ziekenhuizen. Er is geen politieke partij of burgemeester die zich binnen het protest niet laat horen. Dit is emotie, dit kan alleen maar goedkeurende blikken van de inwoners opleveren.

En dan gebeurt er iets verrassends. Een van de tafelgenoten vindt het opheffen van de kraamafdeling een prima zaak. “Zwangerschap is te plannen, dus het hoeft voor niemand een verrassing te zijn als er moet worden uitgeweken naar Apeldoorn of Deventer. Als het efficiënter kan moeten we daarvoor kiezen.” Oei, dat is een onverwachte en sterk afwijkende mening. Wat gaat hier aan tafel de komende minuten gebeuren? Reageren de tafelgenoten emotioneel en worden de stemmen verheven? Maar er gebeurt hier in de Zutphense eetgelegenheid niets onaangenaams. Het gesprek gaat rustig verder, voor en tegens worden uitgewisseld en iedereen luistert aandachtig naar elkaars argumenten. De eindconclusie: de eters aan de tafel worden het niet eens, maar het blijft een gezellige avond. Na afloop gaat iedereen met nieuwe zienswijzen naar huis.

In dezelfde week is het elders in Zutphen totaal anders bij het Gelders Klimaatdebat. Zo’n bijeenkomst leent zich er uitstekend voor om vanuit verschillende hoeken de energietransitie te belichten. Maar het wordt jammer genoeg een regelrechte aanfluiting. De enkeling die zich wil laten informeren komt van een koude kermis thuis.

Zo’n klimaatdebat blijkt al snel een links feestje. De sprekers van de partijen in de linkerhoek krijgen, dankzij de luidruchtig en opvallend aanwezige aanhang in het publiek, veelvuldig en veel applaus. Rechtse meningen worden zo’n beetje weggehoond. Zoals zo vaak is er nul komma nul respect voor andere meningen. Tegenstanders worden maximaal gebasht. Het is een trieste middag met slechts één geluk: er zijn provincie-breed slechts 120 mensen op afgekomen. 

Deze mislukking mogen de organisatoren zichzelf ook wel aanrekenen. De respectloze bijeenkomst wordt aan elkaar gepraat door politiek journalist en presentator Clairy Polak. En van de dagvoorzitter mag je toch een gelijke en respectvolle behandeling van alle gasten verwachten? Maar nee hoor, als een antwoord haar niet bevalt wordt er op de laatste uitspraken met een sluwe opmerking dusdanig gereageerd dat de uiteenzetting werd gebagatelliseerd of belachelijk gemaakt. Ik vind het storend en achterbaks. Maar de zaal lacht vrolijk mee, zonder zich te realiseren dat ze zelf onderdeel zijn van een giftige cocktail.

Twee gebeurtenissen in dezelfde stad. Hoe respectvol gaan we met elkaar om? Ik heb er veel van opgestoken.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant