Groenlo op vier niveaus

Groenlo op vier niveaus

Nou, dat was een mooie opsteker beste Grollenaren! Ik bedoel dat bedrag van ruim een half miljoen dat het museumbestuur hier in de schoot geworpen kreeg. Ik sprak een doorgewinterde Grollenaar en die zei: ze hadden d’r ook wal ’n miljoen van können maken, aj zeet hoot ze met geld smiet. Ook een opvatting. Maar ik ben nadat de grote gift bekend werd meteen bij de oude Calixtus gaan staan want als die Irene Moors als boegbeeld van de Vriendenloterij nog eens langs zou komen, dan was ik de eerste om het bedrag in ontvangst te nemen. No more meer gezien helaas.

Maar toen ik daar zo stond ontwikkelde ik een plan dat nog veel verder gaat dan het grote museum. Dat plan heb ik ook meteen naar de Vriendenloterij gestuurd. Dus misschien toch nog een ruime donatie straks? Ik dacht ineens dat we Groenlo moeten laten zien op vier niveaus. We hebben het straatniveau waarbij je dus een rondje Groenlo doet en je wandelt dan langs alle bezienswaardige objecten en klassiekers. Een ’rondje‘ Groenlo heeft bovendien voor de Grollenaren een magische bijklank en als je hier een tijdje bent dan kom je zelf ook in de ban van de veel diepere betekenis van het woord rondje. Ik hoop dat dit duidelijk is.

Wat veel mensen ook willen is tegen zo’n stadje als Groenlo opkijken. En dan moet je als stad die de toeristen omarmt daar ook de mogelijkheden voor bieden. Je moet de mensen laten afdalen naar de onderaardse kerkers, sluiproutes, geheime legerlaantjes en stiekeme bierkelders en vrolijke taferelenruimtes. Zo ongeveer.

We hebben op de Markt al onze kerkers en vandaaruit vallen de verbindingen naar andere ondergrondse lustoorden makkelijk te maken. Een toerist vanuit de diepte kijkt als vanzelf op tegen de stad die boven hem uit toornt. En daarmee wordt zonder dat ze het in de smiezen hebben een stiekeme wens van de gewone mens ingevuld: ergens tegenop kijken, een held vereren omdat je zelf onmachtig bent, kortweg jezelf laten imponeren door het hogere.

Maar je hebt ook nog een andere categorie mensen; die kijken graag neer op iets, op iemand, op een stadje of een gebeurtenis. Ze voelen zich verheven boven de anderen. Je kunt ook zeggen: laat ze maar oprotten met hun asociale denkbeelden, maar je kunt ze ook de mogelijkheden geven zich in die richting verder te ontwikkelen. Voor elk wat wils nietwaar?

En nu hebben we hier inmiddels in de binnenstad een bijna meer dan compacte bebouwing; er worden voortdurend nieuwe appartementen gebouwd en met elkaar verbonden en eigenlijk zijn we nu al zover gekomen dat we een rondje (daar heb je het woord weer) binnenstad op hoog niveau kunnen organiseren. En de ’hooghartigen’ kunnen dus straks op dat hoge niveau hun rondje maken en voortdurend neerkijken op de gewone jongens in de binnenstad.

En om het helemaal spannend te maken komen we nu op het vierde niveau. De mensen die een beetje zijn losgezongen van de samenleving, die alleen maar in hogere sferen willen vertoeven omdat dát hun niveau is, kunnen op die ijle hoogte volop genieten.

We krijgen op deze manier een voorziening die nog nergens in Nederland op poten is gezet. Ik wil niet opscheppen, maar ik heb het wel bedacht. En daarom haast ik me nu weer naar de oude Calixtus om op zeer korte termijn - zo mogelijk nog korter - de cheque van de Vriendenloterij met daarbij een uitzinnige Irene Moors in ontvangst te nemen.

Ik heb mijn bedanktekst ook alvast uit het hoofd geleerd, voor als ik toch moet wachten.

Torenwachter