Onderweg naar Noorwegen (2)

Acht weken geleden schreef ik een column over mijn vriend Henri. Hij is begonnen aan een bizarre fietstocht. Met het vliegtuig heeft hij zich laten afzetten in het uiterste zuiden van Portugal en zijn fietsbestemming is het noorden van Noorwegen. Daar waar het land grenst aan de Barentszzee en Rusland. Dagelijks publiceert hij een kort reisverslag en zeer fraaie foto’s op internet. Dan kunnen zijn kennissen ook nog een beetje meegenieten. Als u een beetje avontuurlijk bent ingesteld, begint het u vast een beetje te kriebelen. En ik geef gedurende zijn reis een paar keer een update over wat hij zoal meemaakt op zijn fietstocht door Europa.

Op de derde dag, in het zuiden van Portugal kan Henri geen camping vinden. Hij wilde net beginnen zijn tent, op een verlaten plek in het wild, op te zetten toen er een vrouw aan kwam lopen met twee grote honden. Ze begon in het Portugees, toen Engels en daarna in het Nederlands. Na jaren over de wereld te hebben gezworven, is ze nu beheerder van dit landgoed. Henri is er voor een nachtje van harte welkom.

Twee dagen later heeft onze fietser het zuiden van Portugal al doorkruist en steekt hij bij Gotre do Pinto de Spaanse grens over. Inmiddels is hij naast vele avonturiers uit andere landen ook al een fietsend stel uit Haarlem en een man uit Brummen tegengekomen. Altijd leuk, zover weg. Nu fietst hij een paar dagen op met Jim, die vanuit Australië naar Madrid is gevlogen en vanaf daar naar Portugal fietst. U begrijpt wel dat de twee wereldfietsers het deze dagen erg gezellig hebben.

Precies 20 dagen later en bijna 2000 kilometer verder verlaat hij Spanje. Via Col d’ Ares fietst Henri de Pyreneeën over en wordt de afdaling naar Perpignan in Frankrijk ingezet. Langs de weg steekt het chauvinisme direct de kop op. Op de meest opvallende plekken langs kleine landweggetjes staan oude Franse auto’s te pronken. De Fransen zijn er maar wat trots op.

De fietstocht is de komende dagen een stuk vlakker, met rechts de Middellandse zee met brede zandstanden en bekende vakantieplekken als Le Barcarès, Cap ‘d Agde, Marseillan en Sète. Zelf vind ik het wel leuk om langs wat bedrijvigheid te fietsen, maar Henri is inmiddels gewend aan het fietsen in verlaten gebieden en vindt de toeristische regio’smaar niets.

De nachten worden doorgebracht op stille campings of aftandse hotelletjes. Iedere dag is het afzien, maar ook een feest. Alles is een avontuur, dagelijks ontmoet hij leuke en interessante mensen. Inmiddels zijn de Ardèche, het Rhônegebied en een deel van Zwitserland doorkruist. Nu fietst hij in Duitsland. Hij hoeft nog maar 3.500 kilometer naar deeindbestemming. Dat valt gelukkig reuze mee.