Beweging

Beweging

Toen ik afgelopen week in onze Groenlose Gids de aankondiging zag van de Kaak Kanonsloop, gingen mijn gedachten haast automatisch terug naar de jaren zestig van de vorige eeuw, beste Grollenaren. Da’s lang geleden, da’s waar. Het was de tijd waarin de overheid wanhopig probeerde het alsmaar toenemend gewicht van hun geachte onderdanen enigszins af te vlakken. De buikjes werden ronder en dikker en je kon dat destijds pareren met de vrolijke zin: ja, dat heeft al veel geld gekost. Dat plan van de overheid was een hels karwei, want hoe krijg je in godsnaam lekker rokende en zo mogelijk nog lekkerder drinkende en etende mensen van dat systeem af en ga je over naar bewegen, rennen, buigen en strekken, net zo lang totdat er uiteindelijk slechts schraalhazen en afgetrainde lijven overblijven?

De overheid kwam met de ‘trimbaan’; een in het open veld opgezette hindernisbaan waar je overal onderdoor en overheen moest kruipen, gevolgd door evenwichtsbalken en andere de spieren treiterende obstakels. Wij hadden meen ik ook zo’n trimbaan op het Schietveld en het deed aanvankelijk wat koddig aan te zien hoe knullig dat allemaal ging. Maar het was wel het begin van een andere tijd. Hardlopen was in die tijd helemaal not done; als je hardliep dan was er geheid een of andere dikke lolbroek die riep: ho maar, ze hebben hem al! Sport beoefende je hoofdzakelijk bij de voetbalwedstrijden.

Ik herinner me de in deze streken destijds toch wel legendarische hardloper Gerrit Kluivers, die met verende tred veel aan hardlopen deed maar regelmatig werd uitgelachen. Totdat hij bij een hardloopwedstrijd in de Achterhoek veruit als snelste eindigde en toen applaudisseerden de eerdere (uit)lachers.

Hij was ook de man die het initiatief nam tot de nu bekende survival in Beltrum. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat die bewegingsstrategie van de overheid uiteindelijk zo’n succes zou hebben. Als je ziet wat er aan hardloopverenigingen in de loop van de tijd zijn bijgekomen, aan sportscholen in allerlei soorten en maten. Dat vind ik zelf best wel indrukwekkend, vind ik. En wat te denken van het legioen dat aan wielrennen doet en alle daarmee verwante sporten. Je kunt zeggen dat het toch mogelijk is om een cultuuromslag te bereiken. Ik denk ook even aan de ‘niet-rookacties’; dat heeft een veel groter effect gehad dan ik had aangenomen. Je moet ook af en toe toegeven dat je ernaast zat, nietwaar?

En nu kunnen ze wel zeggen dat de jeugd toch nog niet voldoende doet op dit gebied, maar ja die heile Welt bestaat niet. Ik zie de leerlingen van de basisschool ‘t Carillon (en de leerkrachten) tijdens het speelkwartier rondjes rennen om een deel van de gracht en dat is toch een prachtig initiatief en je hebt ook gelijk de talenten in beeld!

Je kunt aan sommige woorden ook een heel andere betekenis geven. Wij hebben op zondag 1 oktober de Kaak Kanonsloop. En het aardige daarvan is ook dat wij Grollenaren, als stad waar de oorlogen flink hebben gewoed, bij het woord ‘kanonsloop’ bijna automatisch denken aan oorlog en verderf. Maar ineens worden we geconfronteerd met een loop, een hardloopwedstrijd. Toch mooi gevonden die kanonsloop.

En nu vraag ik me ook af nu we de blik op de toekomst hebben gericht of we nog te maken zullen krijgen met meer overheidsbemoeienissen die ons eigen leven ongewild gaan verstoren. De eerste reacties zijn dan meestal van: hakken in het zand, komt tegen de krib en laot ze ’t veural zelf oetzeuken! Dat heb ik ook sterk, maar gezien de boven omschreven ervaringen moet je je misschien toch wat genuanceerder opstellen.

Torenwachter