Do-nut

Het is alweer bijna herfst. De astronomische herfst dan, de meteorologische herfst is al op 1 september begonnen, maar wij wetenschapsjournalisten (als Asha zich zo mag noemen, mag ik dat ook) gaan voor de astronomische. Op 21 september staat de zon precies boven de evenaar, zijn de dag en nacht even lang. Op 21 december is de dag het kortst en de nacht het langst, daarna worden dagen weer langer. Op 21 maart zijn dag en nacht weer even lang en op 21 juni is de dag het langst en de nacht het kortst.

Wie zei dat je in het Achterhoek Nieuws niks opsteekt?

Ik heb alweer bokbier gehad en in mijn bokbierbubbel zijn we het erover eens: het bokbier van de Twentse en voormalig Oost Gelrese brouwer is het beste.
Langzamerhand beginnen we ook weer herfst- en winterzoetigheid te eten. Speculaas, al dan niet gevuld.

Over zoetigheid gesproken. Hoe zit het met de donut? En dan bedoel ik eigenlijk dat economische model dat uitgaat van een ecologische buitenrand en een sociale binnenrand, dat economische welvaart meet door te kijken naar de realisatie van een sociaal fundament zonder het overschrijden van ecologische plafonds. Je weet wel, dat diagram dat ontwikkeld is door Oxford-econoom Kate Raworth.

Nogmaals: wie zei dat je in het Achterhoek Nieuws niks opsteekt?

Ik lees al tijden geluiden (kan dat wel?) dat er in Beltrum een donutfestival komt en/of een donutintermezzo. Dat festival is uitgesteld en het intermezzo zou vorige week plaatsgevonden hebben.
Ik zie op hun – eindelijk bijgewerkte - site dat het donutfestival ergens in 2024 plaats gaat vinden. Ik ben benieuwd. Misschien probeer ik er bij te zijn als vertegenwoordiger van de pers, ook om de nogal elitaire toegangsprijzen te omzeilen. Zit je net aan de sociaal wenselijke binnenrand van de donut, ben je weer 100 euri ofzo kwijt aan een paar lezingen.

Klink ik wat cynisch? Dat zou best kunnen kloppen. Maar ik doe het vanuit een goed en communicatie-adviserend hart.
Als je de donuteconomie bij een groter publiek wilt introduceren, moet je dat laagdrempeliger doen. Op de markt, in de kroegen, in de krant, op de digitale en analoge hangplekken. Kom buiten je eigen like- en hashtagbubbel, je eigen donutparochie. Ga aan de bar hangen en probeer iemand te overtuigen die liever een donut met glazuur dan met poedersuiker heeft. Dat is een stuk moeilijker dan in een bioweiland waar iedereen het toch al met iedereen eens is, maar #verbinden mag best een #uitdaging zijn.

En neem er een bokbiertje bij.