Bennie Nyenkamp met dochter Lynn. Foto: Frank Vinkenvleugel

Bennie Nyenkamp met dochter Lynn. Foto: Frank Vinkenvleugel

Roerend afscheid trainer Bennie Nyenkamp van voetbalmeiden

Sport Dinxperlo

DINXPERLO – Op de open dag van FC Dinxperlo werd onlangs afscheid genomen van Bennie Nyenkamp, jarenlang gewaardeerd trainer van vrouwenvoetbalteams. Weliswaar met pijn in het hart, maar al met al is het goed, zo lijkt het. Zijn team liep met hem weg, omgekeerd is dat niet minder. Ook thuis bij zijn eigen ‘meidenteam’ is het voetbal wat de klok slaat.

Door Reinier Kroesen

Op een mooie zomerse middag werd ik ontvangen door Bennie in de achtertuin aan de Reehorsterlaan. Een levendige huishouding, honden en twee kleindochters dartelen om ons heen. Ook Bennies vrouw Kitty is op de achtergrond aanwezig, net als dochter Klaske, beiden ook voetballers. Af en toe mengen ze zich even bij het interview, om hun visie op de loopbaan van Bennie te geven en het vrouwenvoetbal in het algemeen. Het stel heeft drie dochters, ook dochter Lynn voetbalt. Net zoals hij dat bij FC Dinxperlo had heeft hij ook thuis een voetbalminnend vrouwenteam om zich heen.

Bennie: “Ik ben inderdaad nu gestopt als trainer. Of dit een sabbatical is, of blijvend weet ik nog niet. Veertien jaar heb ik de dames getraind, ik ben nu 64, en op een gegeven moment krijg je ook andere interesses. We hebben twee heerlijke kleinkinderen waar we ook meer tijd aan willen besteden. In dat trainen gaat best veel tijd zitten. Elke dinsdags- en donderdagavond, ook op de zondag ben je weg. Reken er maar op zo’n twaalf uur in de week, met voorbereidingen en al erbij.”

SVD
Nyenkamp begon in 1963 bij SVD, hij is dus 60 jaar lid dit jaar. Het dorp had lange tijd twee voetbalverenigingen: DZSV en SV Dinxperlo, die in juli 2019 zijn samengegaan onder de fusienaam FC Dinxperlo. “Ik begon al heel jong met voetbal, vanaf mijn dertiende ben ik altijd keeper geweest. Toen kwam ik al gelijk terecht bij de Gelderse Jeugd, ze zagen dat ik ook nog wel een beetje talent had! Tot mijn 18e heb ik in alle vertegenwoordigende teams van Gelderland gespeeld. Zo werden we nog eens Nederlands kampioen.”

Wild
Hij stond sindsdien in het eerste in het doel. Bijna noodgedwongen, vertelt Bennie. “Mijn vader zei altijd: ‘Dat kiepen mot i’j niet doen, i’j bunt völ te wild’. We hadden echter een kleine keeper destijds en die kon niet bij de lat komen. De leider vroeg toen of ik die taak niet op me wilde nemen. Dat wilde ik best wel eens proberen, ik had er altijd al wel interesse in. Hij vertelde me dat me dit veel beter af ging dan voetballen en wilde wel eens even met mijn vader gaan praten.”

Claudia Thesing
Op zijn 48ste stopt zijn actieve voetbalcarrière en wat later begon hij met het trainen van damesteams. “Omdat Klaske ook al lange tijd speelde - Lynn begon wat later - had ik affiniteit met het damesvoetbal, dat inmiddels door trainster Claudia Thesing in Dinxperlo van de grond getild was. Het was altijd wel lastig om trainers voor dames te vinden, toch een beetje een ondergeschoven kindje. Wat minder status. Maar dat is inmiddels een stuk anders en groeiende, al kan het nog steeds beter. Ik begon met de D-pupillen, we werden met de C-junioren twee keer kampioen. Toen de gemiddelde leeftijd zo rond de 16 zat vroegen we ze wat nu te doen. Verder als A-junioren? Op zaterdag hadden veel van hen een bijbaantje, of door als damesteam op de zondag? Met dat laatste waren ze het allemaal eens, we startten onderaan, in de 5e klasse, maar werden dat jaar al gelijk bijna kampioen. In vind dat prachtig, met jeugd werken, telkens een stapje verder.”

Casillas
Ondertussen mengt Kitty zich even in het gesprek. Ook zij voetbalde tot drie jaar geleden nog en trainde ook meiden en vrouwen in haar veertigjarige voetballoopbaan in Dinxperlo. “Ik stopte daar vorig najaar mee. Daarop besloot Bennie impulsief in november om ook afscheid te nemen, zodat we samen meer tijd zouden hebben om andere dingen te doen. Zo woont onze dochter Lynn in Brabant, dan kunnen we daar ook vaker heen. Bennie heeft van dat impulsieve besluit misschien een beetje spijt, hij heeft zijn hele leven op het veld gestaan, het is zijn leven. Hij heeft drie jaar geleden een hartinfarct gehad. Bennie trok zich daarna op aan de Spaanse profkeeper Casillas, die dat ook overkomen is en terugkeerde in het doel. ‘Als hij dat kan, kan ik dat ook’, zei Bennie.”

Dochter Klaske geeft een andere reden aan dat het misschien toch een mooi moment is om te stoppen voor haar vader. “Hij heeft altijd gezegd dat hij het team af zou leveren in de 2e Klasse, en dat is nu gebeurd.”

Sociaal
Bennie: “Mannenvoetbal is anders dan vrouwenvoetbal, ze hebben een andere fysiek. Maar, weet je wat het mooie is aan de vrouwen: die blijven niet rollen op het veld, die blijven niet tien minuten liggen. Die accepteren beslissingen van de scheidsrechter. Ik mis het voetballen en trainen wel, heb dat zo lang gedaan. Het prikkelt nog. Ik had daar een supermooie groep staan, daar kan de nieuwe trainer Felix Pampiermole goed mee verder. Als het dadelijk in november weer koud is en je hoeft niet langs het veld te staan: dat is ook wel weer lekker. Binnenkort ga ik een weekend weg met Kitty, dat kon eerder niet, je moest altijd rekening houden met het voetbalschema.” Bennie noemt zichzelf een sociale trainer. “Ik kon ook wel streng zijn, je had in het team met achttien verschillende karakters te maken, maar probeerde altijd het menselijke de boventoon te laten voeren.”

Afscheid 
Tijdens de open dag werd officieel afscheid genomen van Bennie. Hij kreeg een shirt met zijn naam op de rug en een bloemetje. Een dag eerder was er voor hem een feestje georganiseerd bij iemand thuis waar hij afscheid nam van zijn meiden. Ze hadden een fotopresentatie gemaakt van zijn loopbaan die ze vertoonden op een groot scherm. Daar bleek hoe zeer die sociale kant van Bennie zo enorm gewaard werd. Hij kreeg een album overhandigd met hartelijke berichten.

Bennie: “Mooie, persoonlijke verhalen allemaal. Vooral een cadeautje dat ik tijdens de laatste training kreeg van één van die meiden heeft me heel erg geraakt.” Hij haalt binnen zijn sleutelbos op om het te laten zien. Daaraan hangt een penning die hij altijd bij zich draagt, met daarop de tekst: ‘A good coach can change a team, a great coach can change a life’.