‘Of ik de eerste vrouwelijke premier word, dat weet ik nog niet’

ACHTERHOEK - In Veur de Draod mogen we bij Bekende Achterhoekers in de ziel kijken. Vandaag spelen we een beetje vals, of misschien toch niet. Caroline van der Plas (56) woont in Deventer op de grens van de Achterhoek en Salland en werkte als journalist lang in de Achterhoek. De BBB-lijsttrekker lucht haar hart over het leven.

Door André Valkeman

1) Mijn mentale bui is:
“Ik voel me goed en vol energie. Met de nieuwe verkiezingen in aantocht moet er veel gebeuren, maar we hebben een goede club met mensen en ‘Wir schaffen das!’ Ik was net koffie aan het drinken, mijn ochtendritueel: eerst koffie en een sigaretje. Dan de iPad opstarten om de mails die sinds gisteren zijn binnengekomen te checken.

Mijn leven is zo hectisch dat om mij heen alles geordend moet zijn. Niet spic en span, maar geordend. Mijn levensfase nu is een opbouw van een nieuw tijdperk, met BBB als serieuze kabinetskandidaat. Zelf moet ik gaan groeien in mijn rol als partijleider en zorgen dat ik privé genoeg tijd maak voor familie en vrienden.”

2) Ik lijk het meest op ‘mien va/mo’:
“Qua uiterlijk lijk ik het meest op mijn moeder, qua levensstijl het meest op mijn vader. Mijn vader was net als ik een levensgenieter en een Bourgondiër, wilde overal bij zijn en tussen de mensen zijn. Mijn vader is helaas in 2014 al overleden, maar met allebei had ik een sterke band. Nu ook met mijn moeder. Ik neem haar ook vaak mee naar gebeurtenissen of evenementen om haar deel te laten zijn van mijn politieke leven. Dat vindt ze mooi, omdat ze vroeger zelf ook politicus was (moeder Nuala Fitzpatrick was wethouder van Deventer, red.).”

3) Mijn grootste angst in het leven is:
“Mijn grootste angst is dat ik een van mijn kinderen verlies. Dat is mijn grootste nachtmerrie. Mijn moeder is het overkomen, met de dood van mijn broer Andrew in 2020, op 54-jarige leeftijd. Geen ouder hoort zoiets mee te maken. Qua fobieën ben ik bang voor alles wat kruipt en vliegt met zes poten. Wespen vormen mijn grootste triviale angst.”

4) Na de dood is er:
“Dan kom ik in een andere dimensie. Mijn lichaam is een omhulsel van de ziel die ergens anders zal voortleven, zo denk ik. Wat dat ‘ergens anders’ is, weet ik niet, maar er is iets anders. Ik geloof niet in een fysieke hemel waar alle doden weer samenkomen. Met iedereen die ooit heeft geleefd op deze aarde, lijkt me dat ook een beetje een drukke boel worden zo langzamerhand.”

5) Hier spreekt de eerste vrouwelijke Nederlandse premier:
“Of ik dat word, weet ik nog niet. Al met al slaan wijzers nu een richting op dat ik het niet ga doen, mocht dat in Frage zijn. We komen wellicht met een kandidaat, als die ‘ja’ zegt is de keuze voor mij makkelijk: dan word ik zeker geen premier. Als die persoon nee zegt, moet ik dingen heroverwegen.”

6) Ik kan buiten de Achterhoek wonen:
“Hier aan de Sallandse periferie van die streek heerst veel liefde voor de Achterhoek. Ik kan er net buiten wonen. Iedereen die in Salland woont heeft gewoon ook iets met de Achterhoek. Lochem, Laren, Gorssel, het is zo dichtbij. De Achterhoek heeft voor mij een speciale plek, omdat ik er zoveel mensen al zo lang ken en deze mensen mij persoonlijk en politiek altijd hebben gesteund.”

7) De mens is monogaam:
“Ik denk dat de mens van nature niet monogaam is. Verlangen naar een ander, zonder dat je je partner kwijt wilt, zit in veel mensen. Dit is echter onderdrukt omdat ons is geleerd om het bij een partner te houden. Zelf ben ik wel monogaam en heb ik nooit de behoefte gehad om het bij een ander te zoeken. Zelfs nu mijn man er niet meer is, heb ik die behoefte niet. Trouw zijn is een van mijn kernwaarden in het leven. Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.”

8) Hierom huilde ik voor het laatst:
“Ik heb verschrikkelijk gehuild toen wij in mei onze hond Lupa moesten wegdoen. We konden haar gezien mijn werk en dat van mijn zoon, die inmiddels ook een fulltime baan had, niet meer houden. Dit is de meest ingrijpende gebeurtenis geweest sinds het overlijden van mijn broer en man in respectievelijk 2020 en 2019. Dit voelde als een kind verliezen, maar voor Lupa was het echt beter.”

9) Mensen met een accent zijn:
“Ik denk dat mensen zonder accent in de Randstad in het voordeel zijn. In de regio’s maakt het niet zoveel uit, denk ik. Je ziet steeds meer waardering voor streektalen en dialecten en ik vind dat een goede zaak.”

10) Dit komt op mijn steen:
“Ik wil niet begraven worden. Ik ben bang dat ik dan misschien toch nog leef en dan lig ik onder de grond en hoort niemand mij. Beetje gekke gedachte misschien. Als er een herdenkingssteen komt zou ik er wel de volgende tekst op willen hebben: ‘Zij deed wat haar niet verteld werd’.”