Postduiven van De Koerier Zelhem definitief van de radar

Laatste jubilarissen gehuldigd

Door Liesbeth Spaansen

ZELHEM – Na meer dan een halve eeuw is Postduivenvereniging De Koerier Zelhem opgehouden te bestaan. De afscheidsreceptie was op 10 december 2022 bij café Thuus bi-j Theun in Zelhem. De laatste actieve leden, elf volwassenen en twee jeugdleden, kwamen bij elkaar om feestelijk afscheid te nemen van elkaar. De laatste drie jubilarissen werden gehuldigd: Eric Weenk was 25 jaar lid, Wim Wisselink 40 jaar en Henk Wassink meer dan 50 jaar, hij is vanaf de oprichting lid geweest.

Secretaris Sander Gemmink is bezig om de laatste zaken af te ronden. “De Koerier Zelhem werd in 1971 opgericht en op 31 december 2022 formeel opgeheven. Eind 2021 hadden we het clubgebouw al mondeling overgedragen aan de gemeente Bronckhorst, formeel is het gebouw per 1 oktober 2022 verkocht. Het gebouw zit vast aan sporthal De Pol. De gemeente gaat het gebouw bij de renovatie van de sporthal betrekken”, vertelt hij. Het gaat dan om verduurzamen en toekomstbestendig maken van de binnensportaccommodatie. “Het is niet leuk om na ruim 50 jaar te moeten stoppen, maar het is een weloverwogen besluit geweest in 2021. We hebben in 2022 in goed overleg met de gemeente het laatste vliegseizoen, van half april tot half september, vanuit ons clubgebouw mogen afronden, zodat we eraan konden wennen en om alles waardig met elkaar te kunnen afsluiten.”

Ruim 50 jaar De Koerier
De oprichting van PV De Koerier op 11 oktober 1971 was in Zelhem. Het bestuur bestond toen uit de heren J. Wenneker, A.J. Velthorst, G.J. Lenderink, W.A. Reindsen en J. Th. Reindsen. “Jan Velthorst is mijn opa. Door hem ben ik met duiven in aanraking gekomen en heb er ook mijn hobby van gemaakt. We hebben samen hele fijne jaren beleefd. Het eerste duivenlokaal kwam achter de dierenwinkel van Molenkamp-Te Pas te staan. Mijn opa’s tuin liep nagenoeg door tot aan het duivenlokaal, dus makkelijker kon het niet. De club heeft in de loop der jaren meerdere locaties gehad, maar rond 1995 zaten we naast de sporthal. Dat gebouw is geheel door leden gebouwd. We hadden daarvoor gemeentegrond gekregen en recht van opstal.”

Helaas liep in de afgelopen jaren het aantal leden terug. “Tijdens de hoogtijdagen waren er wel 40 leden. Later daalde het tot 35 en nu waren er nog twee jeugdleden en elf volwassen leden over, waarvan één vader en zoon combinatie.”

Nu De Koerier niet meer bestaat, zijn de meeste duivenliefhebbers naar andere postduivenverenigingen gegaan. “De algemene belangstelling voor buitensport wordt minder. De andere verenigingen krijgen er nu leden bij”, weet Sander Gemmink. “Vijf leden uit Zelhem hebben zich aangesloten bij PV Steeds Sneller in Hengelo, één lid gaat vanuit woonplaats Veldhoek naar PV Roderlo in Ruurlo. Vier leden, waaronder de twee jeugdleden vliegen vanuit hun woonplaatsen Halle en Varsseveld bij postduivenvereniging CPL Silvolde. Frits Meijerman en de vader van het jeugdlid zijn gestopt en de heer H. Eenink uit Halle, maar die hoopt in juni 2023 zijn 100ste verjaardag te vieren. Hij was ons oudste lid.”

Klokken
Sander Gemmink blikt nog een keer terug. “Eén iemand in het clubgebouw had een duivenklok. Destijds kregen de duiven voor de wedstrijd een gummiring om. Als een duif dan op de klep landde, ging de duivenliefhebber met de fiets naar het gebouw, waar de gumminring werd ingeleverd. Zo kon de tijd met een stempel worden geregistreerd. Er werd dan wel fietstijd van huis naar gebouw berekend”, lacht Sander. “Later hadden de liefhebbers een eigen klok.” Rondom het millennium is overgegaan op elektronische klokken en digitale registratie.

“De wedstrijdduiven hebben een chipring om poot welke voor iedere wedvlucht digitaal wordt aangemeld. Als de duiven dan thuis aankomen en over de klep lopen waar de antenne voor meting in zit, wordt de aankomst digitaal geklokt. Als alle duiven binnen zijn, brengt de deelnemer de opslagmodule naar het lokaal om de uitslagen uit te laten lezen en zo kan de uitslagenlijst worden gemaakt.” Vooral de eerste tien plaatsen zijn van belang voor de punten, maar er worden ook bloemen, taarten, wijnen of vleesprijzen uitgereikt op willekeurige plaatsen in de uitslag.

Naast de wedstrijdspanning en onder concurrentie gaat het ook om de gezelligheid in het clubhuis. Duivenliefhebbers voeren hun hobby uit bij hun duivenhokken, vaak bij huis. “Daarom is het samenkomen bij het clubgebouw op de vrijdagavond om in te kooien, en op de zaterdag voor de uitslagen, belangrijk.”

Wedstrijdduiven
Ook bij duiven zijn er sprinters en marathonsporters, legt Sander uit. “Sprinters zijn stevige duiven die circa 100 kilometer snel kunnen overbruggen. Kleinere duiven zijn in staat om een marathon van 1250 kilometer afstand te vliegen in twee dagen, met een overnachting. Deze duiven hebben meer uithoudingsvermogen. Duivenmelkers kunnen tijdens het kweken verbeteringen slaan. Wat ook meespeelt is dat het voer niet meer standaard is zoals vroeger. Het voer is verbeterd, en er zijn meer supplementen, vitamines en mineralen beschikbaar. Een wielrenner fietst ook niet op water en brood de Tour de France.”

Uitslagen
Vroeger moesten de duivenliefhebbers naar de radio luisteren om de vluchten te volgen. “Daar hoorden zij tijdens speciale radio-uitzendingen hoe laat de duiven werden gelost. Later keken zij op Teletekst. De Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO) heeft Nederland opgesplitst in elf afdelingen. Onze regio is Afdeling 9 Oost-Nederland. Via de website afdeling9.nl kunnen de duivenliefhebbers tegenwoordig live meekijken met de lossingen.”

Bij het afscheid konden de laatste (jeugd)leden worden gefeliciteerd met de behaalde kampioenschappen, waarna de avond werd afgesloten met een warm en koud buffet. Het afscheid eindigde met een dankwoord voor alle mooie jaren.

De verenging is gestopt, maar de mooie herinneringen en belevenissen blijven bewaard!